کلمه "دهنده" در زبان فارسی به عنوان یک اسم فاعلی شناخته می‌شود و به معنی کسی یا چیزی است که عمل دادن را انجام می‌دهد. در زیر به برخی از قواعد و نکات نگارشی مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نقش کلمه: "دهنده" می‌تواند به عنوان فاعل یا نهاد در جمله استفاده شود. به عنوان مثال: "او دهنده کتاب است."

2. صرف و تصریف: این کلمه به عنوان یک اسم فاعلی، خود به صورت ثابت باقی می‌ماند، اما در جمله ممکن است با توجه به حالت‌ها و نقش‌های مختلف، تغییراتی در ترکیب با دیگر کلمات ایجاد شود. برای مثال: "دهندگان" (جمع) یا "دهنده‌گان" (جمع فرمال‌تر).

3. نقطه گذاری: اگر "دهنده" در انتهای جمله قرار بگیرد معمولاً نیازی به فاصله‌گذاری خاصی نیست، اما اگر قبل یا بعد از آن کلمات دیگری قرار گیرد، باید به نگارش صحیح و استفاده از ویرگول یا نقطه دقت شود.

4. ترکیب‌های دیگر: "دهنده" گاهی با پیشوندها و پسوندهای دیگر ترکیب می‌شود. برای مثال: "هدیه‌دهنده" که به معنای فردی است که هدیه می‌دهد.

5. شکسته‌نویسی و محاوره: در نوشتار رسمی فارسی از "دهنده" استفاده می‌شود، اما در گفتار محاوره‌ای ممکن است به‌کارگیری واژه‌های غیررسمی یا شکسته رایج باشد.

6. هماهنگی: در جملاتی که "دهنده" به عنوان صفت عمل می‌کند، باید با اسم های مرتبط هماهنگ باشد. به عنوان مثال: "دهنده‌های مهربان" یا "دهنده مستقیم".

این نکات می‌توانند به بهبود نگارش و ساخت جملات در زبان فارسی کمک کنند.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "دهنده" به کار رفته است:

1. او به عنوان یک دهنده خون در بیمارستان ثبت نام کرده است.
2. این دستگاه، دهنده خودکار دارو است که به بیماران کمک می‌کند.
3. در مراسم اهدای جوایز، از دهنده حمایت مالی تشکر شد.
4. به عنوان یک دهنده اطلاعات، او همیشه دقیق و قابل اعتماد است.
5. این کتاب، دهنده دانش و بینش‌های جدید به خوانندگان است.

اگر به مثال‌های بیشتری نیاز دارید یا موضوع خاصی مد نظر دارید، لطفاً بفرمایید!