دهنه

کلمه "دهنه" در زبان فارسی به معنی دهانه یا ورودی چیزی است، و معمولاً در زمینه‌های مختلفی مانند دامپروری (برای اشاره به دهنه زین) یا جغرافیا (برای اشاره به دهانه‌های رودخانه یا غارها) به کار می‌رود. قواعد نگارش و استفاده از این کلمه به شرح زیر است:

1. نگارش صحیح: کلمه "دهنه" به صورت کامل و بدون هیچ گونه تغییری نوشته می‌شود.

2. جایگاه در جمله: این کلمه می‌تواند به عنوان اسم به کار برود و معمولاً در جملات به عنوان فاعل یا مفعول استفاده می‌شود. مثلاً: "دهنه‌ی رودخانه پرآب است."

3. تسکین: در برخی موارد، ممکن است برای راحتی در تلفظ در جملات طولانی، این کلمه با دیگر کلمات ترکیب شود. اما به طور کلی باید از ترکیب‌های غیر استاندارد پرهیز کرد.

4. آوانگاری: در نوشتار رسمی و اداری، باید دقت کنید که از زبان معیار پیروی کنید و هرگونه اصطلاح غیررسمی که ممکن است به اشتباه منجر شود، اجتناب کنید.

5. نقش‌های دیگر: "دهنه" می‌تواند در صورت ترکیب با دیگر کلمات به شکل‌هایی مانند "دهنه‌سازی" یا "دهنه‌گیری" نیز به کار رود، بسته به محتوای جمله.

با رعایت این قواعد می‌توانید از کلمه "دهنه" به درستی و به شکل مناسبی در نوشتار و گفتار خود استفاده کنید.

در اینجا چند جمله نمونه با کلمه “دهنه” آورده شده است:

1. دهنه‌ی غار بزرگ و تاریک بود و هیچ نوری به داخل آن نمی‌تابید.
2. اسب‌ها در دهنه‌ی تنگی قرار گرفتند و حرکت کردن برایشان سخت شد.
3. دهنه‌ی رودخانه در فصل بارندگی پرآب می‌شود و منظره زیبایی ایجاد می‌کند.
4. به دهنه‌ی قله کوه که رسیدیم، چشم‌انداز فوق‌العاده‌ای از دره‌ها داشتیم.
5. او با دقت به دهنه‌ی چماق نگاه کرد تا مطمئن شود که نفر بعدی به درستی با آن کار می‌کند.

اگر سوال دیگری دارید یا نیاز به مثال‌های بیشتری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!