دوک

کلمه "دوک" در زبان فارسی به معنای شیئی است که برای پیچش و نگهداری نخ و دیگر مواد مشابه به کار می‌رود. در ادامه به بررسی نکات نگارشی و قواعد مربوط به این کلمه می‌پردازیم:

1. نحوه نوشتار:

• کلمه "دوک" به صورت "دوک" نوشته می‌شود و هیچ‌گونه تغییر شکلی ندارد.

2. نوع کلمه:

• "دوک" یک اسم خاص و غیرمعدود است و به اشیاء خاص اشاره دارد.

3. جنس کلمه:

• "دوک" از لحاظ جنسیت، مذکر است.

4. صرف و نحو:

• این کلمه در جملات به عنوان فاعل یا مفعول می‌تواند به کار رود. به عنوان مثال:
  • فاعل: "دوک در دست بافنده است."
  • مفعول: "بافنده دوک را چرخاند."

5. نکات نگارشی:

• اگر "دوک" در جملاتی به کار رود که نیاز به اضافه (مانند حروف اضافه) دارد، باید به درستی آن را به کار برد. به عنوان مثال:
  • "دوک روی میز است."
  • "دوک را به من بده."

6. مترادف‌ها و هم‌معناها:

• در بعضی از متون ممکن است مترادف‌هایی مانند "چرخ دوک" نیز به کار رود، اما بصورت کلی "دوک" به خودی خود شناخته شده و رایج است.

با رعایت این نکات می‌توانید به درستی از کلمه "دوک" در نوشتار و مکالمات خود استفاده کنید.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "دوک" در جمله آورده شده است:

1. دوک آلبانی در تاریخ اروپا نقش مهمی ایفا کرد.
2. من این دوک نخ را برای دوختن لباس استفاده می‌کنم.
3. در داستان، شخصیت اصلی یک دوک ثروتمند بود که به ماجراجویی‌های بزرگی می‌پرداخت.
4. او به عنوان دوک یک سرزمین بزرگ، مسئولیت‌های زیادی داشت.
5. من دوکی را برای جمع‌آوری ایده‌هایم استفاده می‌کنم تا بهتر بتوانم آن‌ها را سازمان‌دهی کنم.

اگر نیاز به مثال‌های بیشتری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!