ذلیل

کلمه "ذلیل" در زبان فارسی به معنای حقیر، خوار یا بی‌حرمت است. برای استفاده صحیح از این کلمه و نگارش درست آن، به نکات زیر توجه کنید:

1. نحوه نوشتن: کلمه "ذلیل" با حرف "ذ" شروع می‌شود و به صورت زیر نوشته می‌شود:

   • ذلیل

2. به‌کارگیری در جملات: می‌توانید این کلمه را به شکل‌های مختلف در جملات به کار ببرید. برای مثال:

   • او در برابر اقدام نادرست خود احساس ذلت می‌کرد.
   • هیچ‌کس نباید دیگری را ذلیل کند.

3. مترادف‌ها: از جمله مترادف‌های "ذلیل"، می‌توان به کلماتی مثل "حقیر"، "خوار" و "پست" اشاره کرد.

4. نقش‌های کلمه: کلمه "ذلیل" صفت است و می‌تواند به عنوان توصیف‌کننده در جمله به کار برود. مثلاً:

   • او یک انسان ذلیل نیست.

5. استفاده در متون ادبی: در متون ادبی، این کلمه ممکن است به‌طور خاص به احساسات و حالت‌های شخصیت‌ها اشاره کند و به خوبی برای توصیف شرایط اجتماعی یا فردی استفاده شود.

6. قید و نحوه تغییرات: از این کلمه می‌توان به شکل‌های مختلف قید، مانند "ذلیلانه" یا "ذلت‌آور" نیز استفاده کرد.

با رعایت این نکات می‌توانید کلمه "ذلیل" را به درستی در نوشته‌ها و گفتمان‌های خود به کار ببرید.

البته! در اینجا چند مثال از کلمه "ذلیل" در جملات آمده است:

1. او همیشه در مقابل ظلم و بی‌عدالتی احساس ذلت می‌کرد.
2. این رفتارها باعث می‌شود که انسان‌ها خود را ذلیل و حقیر احساس کنند.
3. نباید اجازه دهیم که کلمات دیگران ما را ذلیل کنند.
4. جامعه‌ای که در آن فقر حاکم است، معمولاً افراد را به سمت ذلت می‌برد.
5. او هرگز حاضر نشد که به خاطر هیچ کس خود را ذلیل کند.

اگر مثال‌های بیشتری نیاز دارید، خوشحال می‌شوم که کمک کنم!