کلمه «روح» در زبان فارسی به معنای جان، نفس یا احساسات و عواطف انسانی است و در عین حال در اصطلاحات مختلف علمی و فلسفی نیز کاربرد دارد. «شیرازی» به طور معمول به عنوان یک صفت جغرافیایی به کار می‌رود و به افراد یا چیزهایی اشاره دارد که با شهر شیراز مرتبط هستند.

از نظر نگارشی، قواعد زیر در رابطه با ترکیب «روح شیرازی» وجود دارد:

1. استفاده از فاصله: بین «روح» و «شیرازی» باید یک فاصله وجود داشته باشد زیرا این دو واژه به عنوان دو کلمه مجزا شناخته می‌شوند.

2. حروف بزرگ: در صورت اشاره به عنوان خاص یا نام یک شخص، «روح» و «شیرازی» ممکن است با حروف بزرگ نوشته شوند، اما در متون عمومی و غیررسمی معمولاً با حروف کوچک نوشته می‌شوند.

3. نحوه‌ی استفاده: این ترکیب می‌تواند به عنوان یک اسم مرکب به کار رود، مثلاً در جملاتی چون «روح شیرازی در ادبیات ایران تأثیرگذار بوده است».

4. جایگاه در جمله: بسته به کاربرد، این ترکیب می‌تواند در جملات مختلف به عنوان فاعل، مفعول یا دیگر اجزای جمله استفاده شود.

اگر سوال خاصی در مورد نحوه‌ی استفاده یا کاربردهای این ترکیب دارید، خوشحال می‌شوم که بیشتر کمک کنم!