کلمه "ز پای فکندن" به معنای "از پای در آوردن" یا "به زمین انداختن" است و به طور خاص به معنای سقوط یا شکست خوردن به کار می‌رود. در نگارش و استفاده از این ترکیب، توجه به نکات زیر ضرورت دارد:

1. فعل و ساختار: "فکندن" فعل اصلی است و به صورت خاص به عمل انداختن یا به زمین زدن اشاره دارد.

2. حروف اضافه: حرف "ز" به معنای "از" است و در اینجا به عنوان حرف اضافه به کار رفته است.

3. تطابق موضوع: هنگام به کار بردن این عبارت، باید توجه کرد که فاعل و مفعول جمله به درستی مشخص باشند. مثلاً می‌توان گفت: "او ز پای فکند."

4. رسم‌الخط صحیح: در نگارش این کلمه و ترکیب آن، باید به دقت به استفاده از هجاها و علامت‌های نگارشی توجه کرد. در نگارش فارسی، کلمات باید به صورت صحیح و استاندارد نوشته شوند.

5. سابقه استفاده: این ترکیب در ادب فارسی، اشعار و متون قدیمی ممکن است بیشتر دیده شود، پس در نوشتارهای مدرن باید با احتیاط و در مکان‌های مناسب به کار رود.

در نهایت برای استفاده از این ترکیب در متون مختلف، دقت داشته باشید که معنا و کاربرد آن به وضوح منتقل شود.