زرابی

کلمه "زرابی" در زبان فارسی به معنای رنگ یا ماهیت زرد به کار می‌رود. اما اگر بخواهیم درباره‌ی قواعد نگارشی و گرامری آن صحبت کنیم، می‌توانیم نکات زیر را بررسی کنیم:

1. املا و نوشتار: کلمه "زرابی" به این شکل نوشته می‌شود و در نوشتار فارسی با الفبای فارسی به این صورت ارایه می‌شود.

2. صفت و اسم: "زرابی" می‌تواند به عنوان صفت افراز شود. مثلاً در جمله‌ای مانند: "او یک لباس زرابی دارد."

3. تلفظ: این کلمه به صورت زُرابی (با حرف "ز" زد) تلفظ می‌شود.

4. ترکیبات: "زرابی" می‌تواند در ترکیب با دیگر کلمات به صورت اسم‌های مرکب نیز به کار رود. مثلاً: "رنگ زرابی".

5. قواعد نحوی: وقتی از "زرابی" به عنوان صفت استفاده می‌شود، باید به توافق آن با اسم در تعداد (مفرد یا جمع) و جنس (مؤنث یا مذکر) توجه کرد. به طور مثال: "چشم‌های زرابی" و "کیف زرابی".

اگر سوال یا نکته خاصی در مورد این کلمه یا قواعد نگارشی آن دارید، لطفاً بفرمایید.

1. در باغچه‌ی مادر، گل‌های زرابی زیبایی در بهار شکفته شدند.
2. دیوار خانه‌ی قدیمی با رنگ زرابی نقاشی شده و جذابیت خاصی دارد.
3. او یک لباس زرابی زیبا برای مهمانی خرید که همه توجه‌ها را جلب کرد.