ژنده

کلمه "ژنده" به معنی کهنه، پاره و فرسوده است و معمولاً در زبان فارسی به عنوان صفت برای توصیف اشیاء یا لباس‌ها به کار می‌رود. در زیر به بررسی برخی از قواعد نگارشی و نحوه استفاده از این کلمه پرداخته می‌شود:

1. ریشه‌شناسی و معانی:

   • "ژنده" به عنوان صفت کاربرد دارد و معمولاً برای توصیف چیزهایی که به دلیل استفاده طولانی یا عدم نگهداری مناسب دچار فرسودگی شده‌اند، به کار می‌رود.

2. کاربرد در جملات:

   • مثلاً: "او یک ژنده لباس پوشیده بود." یا "این کتاب‌ها خیلی ژنده شده‌اند."

3. قواعد املایی:

   • "ژنده" یک کلمه هم‌نوشت است و به صورت "ژ" و "ند" نوشته می‌شود. اطمینان حاصل کنید که حروف جید و قرارگیری آن‌ها به درستی رعایت شده باشد.

4. نکات نگارشی:

   • این کلمه می‌تواند به عنوان صفت در کنار اسم‌ها بیاید. مثلاً: "کتاب‌های ژنده"، "کفش‌های ژنده".
   • در تصریف، این کلمه تغییری نمی‌کند اما می‌تواند به شکل‌های مختلف در جملات مختلف به کار رود.
5. استفاده از مترادف‌ها:
   • می‌توان از کلمات مشابه و مترادف مانند "کهنه" یا "پاره" به جای "ژنده" استفاده کرد، اما هر کدام ممکن است بار معنایی متفاوتی داشته باشند.

در مجموع، استفاده از "ژنده" در نوشته‌ها یا مکالمات می‌تواند توصیف دقیقی از وضعیت یک شیء یا لباس ارائه دهد.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "ژنده" آورده‌ام:

1. لباس ژنده‌اش را در گوشه اتاق گذاشته بود و به یاد روزهای گذشته حسرت می‌خورد.
2. او به خاطر ژنده بودن کفش‌هایش، خجالت می‌کشید که به مهمانی برود.
3. بچه‌های محله با ذوق و شوق، سوار بر دوچرخه‌های ژنده‌شان به پارک می‌رفتند.
4. وقتی وارد خانه شد، بر روی صندلی نشسته و به ژنده‌ای که به عنوان پتوی شتسیدگی استفاده می‌کرد، نگاهی انداخت.

اگر نیاز به مثال‌های بیشتری دارید یا پرسش دیگری دارید، بفرمایید!