کلمه "سخت گیری" در زبان فارسی به معنای سخت‌گیر بودن یا سخت‌گیرانه عمل کردن است. این ترکیب شامل دو بخش است: "سخت" که به معنای دشوار یا سخت است و "گیری" که به معنای عمل کردن یا حالت گرفتن است.

قواعد فارسی و نگارشی مربوط به "سخت گیری":

1. نویسه‌نما (کتابتی):

   • "سخت‌گیری" با خط تیره نوشته می‌شود زیرا این ترکیب از یک صفت (سخت) و یک فعل (گیری) تشکیل شده است و باید به صورت یک واژه واحد در نظر گرفته شود.

2. صرف و نحو:

   • این واژه در جملات به عنوان اسم یا صفت به کار می‌رود. به عنوان مثال:
     • او فردی سخت‌گیر است.
     • سخت‌گیری در مسائل تربیتی ضروری است.

3. پیشوند و پسوند:

   • این واژه به عنوان یک واژه مستقل نمی‌تواند پیشوند یا پسوند خاصی بپذیرد، اما می‌توان از آن در ترکیب‌های دیگر استفاده کرد، مانند "سخت‌گیری‌های" (جمع) یا "سخت‌گیرانه" (مشتق).
4. قواعد نگارشی:
   • در نوشتار رسمی و ادبی باید به درست‌نویسی و این‌که این دو کلمه در کنار هم به معنای خاصی اشاره دارند، توجه شود.

در نهایت، "سخت‌گیری" به معنای سخت‌گیری در رفتار یا قضاوت است و استفاده صحیح از آن در جملات و متن‌ها می‌تواند به وضوح مفهوم کمک کند.