سدلی

کلمه "سدلی" در زبان فارسی به معنای "تکیه‌گاه" یا "بالشتک" است و در برخی موارد به مفهوم "کرسی" نیز به کار می‌رود. در زیر به برخی از قواعد نگارشی و استفاده این کلمه اشاره می‌کنیم:

1. نحوه نوشتار: "سدلی" باید به طور صحیح و بدون اعراب‌گذاری نوشته شود.

2. جایگاه کلمه در جمله: این کلمه معمولاً به عنوان اسم در جمله به کار می‌رود. به عنوان مثال: "او بر روی سدلی نشسته است."

3. تطابق با دیگر اجزا: هنگامی که "سدلی" به عنوان اسم مفرد به کار می‌رود، باید با صفات و قیدهای دیگر در جمله منطبق باشد. مثلاً: "سدلی نرم" یا "سدلی بزرگ".

4. نواخت و لحن: هنگام استفاده از کلمه در گفتار، توجه به نواخت و لحن مناسب می‌تواند بر مفهوم جمله تاثیر بگذارد.

5. استفاده از کلمات هم‌خانواده: در نوشته‌های ادبی، می‌توان از کلمات هم‌خانواده و یا اصطلاحات مرتبط مانند "تکیه‌گاه" و "پشتی" نیز استفاده کرد تا تنوع بیشتری به متن داده شود.

به طور کلی، در نوشتار و گفتار می‌توان این کلمه را در بافتی مناسب و صحیح به کار برد تا مفهوم مورد نظر به خوبی منتقل شود.