شاهپور

کلمه "شاهپور" در زبان فارسی دارای قواعد خاصی است که شامل موارد زیر می‌شود:

1. تلفظ: "شاهپور" به صورت /ʃɒːhpʊr/ تلفظ می‌شود. توجه به تلفظ صحیح این کلمه مهم است.

2. نویسه‌نگاری: این کلمه از دو جزء "شاه" و "پور" تشکیل شده است. "شاه" به معنای پادشاه و "پور" به معنای پسر است. به همین خاطر این کلمه می‌تواند به معنای "پسر شاه" یا "فرزند پادشاه" باشد.

3. استفاده در جملات: اگر بخواهید از "شاهپور" در جملات استفاده کنید، باید به ساختار جمله و موضوع آن توجه کنید. به عنوان مثال:

   • شاهپور، فرزند شاه بزرگ بود.
   • در تاریخ، شاهپورها به عنوان حاکمان عرفانی شناخته می‌شوند.

4. نکات نگارشی:

   • "شاهپور" یک اسم خاص و اسم مشترک است و نیاز به حروف بزرگ ندارد، مگر در ابتدای جمله.
   • در نوشتار رسمی، توجه به نشانه‌گذاری و استفاده صحیح از فواصل بین کلمات ضروری است.
5. نقش‌های دستوری: بسته به جمله‌ای که در آن استفاده می‌شود، "شاهپور" می‌تواند به عنوان اسم فاعل، مفعول، و غیره عمل کند.

با رعایت این نکات، می‌توانید به درستی از کلمه "شاهپور" در نوشتار و گفتار خود استفاده کنید.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "شاهپور" در جمله آورده شده است:

1. شاهپور در روزهای قدیم به عنوان یک مقام عالی رتبه شناخته می‌شد.
2. وی از نسل شاهپورهای تاریخی ایران است و اطلاعات فراوانی از تاریخ کشور دارد.
3. کتاب‌هایی که در مورد زندگی شاهپور نوشته شده، می‌تواند ما را با فرهنگ آن زمان آشنا کند.
4. شخصیت شاهپور در ادبیات فارسی به عنوان نمادی از قدرت و عظمت توصیف شده است.
5. در جشنواره‌ای که به یاد شاهپور برگزار شد، هنرمندان مختلف آثار خود را به نمایش گذاشتند.

اگر به مثال‌های بیشتری نیاز دارید یا سوال خاصی دارید، لطفاً بفرمایید!