شمائل

کلمه «شمائل» در زبان فارسی به عنوان جمع کلمه «شَمائل» (به معنای ویژگی‌ها یا خصائل) به کار می‌رود و می‌تواند به ویژگی‌های ظاهری یا اخلاقی اشاره داشته باشد. این کلمه عمدتاً در ادبیات و متون دینی و عرفانی استفاده می‌شود.

قواعد و نگارش:

1. نوشتار: وقتی از «شمائل» استفاده می‌کنید، باید توجه داشته باشید که نوشتار آن به صورت صحیح «شمائل» است و توجه به اعراب‌گذاری (اگر نیاز باشد) نیز اهمیت دارد.

2. جمع و واحد: کلمه «شَمائل» جمع است و تنها در مواردی که به افرادی با ویژگی‌های مشترک اشاره داریم، به کار می‌رود. در غیر این صورت، بهتر است به واژه‌های دیگر رجوع کنید.

3. سازگاری با مفاهیم: این کلمه بیشتر در متون ادبی و دینی آمده و بهتر است در جملات متناسب با مفاهیم معنوی و زیبایی‌شناسانه به کار رود.

4. نحوه به کارگیری: از «شمائل» در جملات توصیفی استفاده کنید، برای مثال: «شمائل او بیانگر شخصیت نیکوی اوست» یا «کتاب در مورد شمائل پیامبر نوشته شده است».

5. نکات زبانی: در نوشتار و گفتار خود از کلمات مرتبط و هم‌معنی نیز استفاده کنید تا تنوع و غنای زبانی بیشتری داشته باشید.

اگر سوال خاصی در مورد کاربرد یا ساختار جمله با این کلمه دارید، خوشحال می‌شوم که کمک کنم!

البته! در ادامه چند مثال برای کلمه "شمائل" در جمله آورده شده است:

1. شمائل او به قدری زیبا و دل‌فریب بود که همه را جلب می‌کرد.
2. شمائل کتاب در چیدمان و طراحی جلد بسیار تأثیرگذار است.
3. در فرهنگ فارسی، شمائل به ویژگی‌های ظاهری و شخصیت فرد اشاره دارد.
4. شمائل سرزمین‌های مختلف می‌تواند شامل کوه‌ها، دریاها و دشت‌ها باشد.
5. او با شمائل خاص خود توانسته بود در دنیای هنر شناخته شود.

امیدوارم این جملات مفید باشند!