شهیر

کلمه "شهیر" در زبان فارسی به معنای مشهور، معروف یا برجسته است. به‌عبارتی، این واژه به افرادی اطلاق می‌شود که به دلیل ابتکارات، خدمات یا آثار خود در زمینه‌های مختلف، شناخته‌شده و قابل احترام هستند.

برای نوشتن و استفاده صحیح از کلمه "شهیر" در جملات، به نکات زیر توجه کنید:

1. نحوه کاربرد: "شهیر" می‌تواند به عنوان صفت برای توصیف افراد، مکان‌ها یا چیزها به کار رود. مثلاً: "این شاعر شهیر در ادبیات فارسی شناخته شده است."

2. ساختار جمله: در جملات، بهتر است از ساختارهای مشخص و واضح استفاده کنید تا مفهوم به خوبی منتقل گردد. مثلاً: "کتاب‌های این نویسنده شهیر همیشه مورد توجه خوانندگان قرار می‌گیرد."

3. تنوع واژگانی: می‌توانید از معادل‌های دیگر مانند "مشهور" یا "معروف" نیز استفاده کنید، اما "شهیر" نسبت به آنها ممکن است بار معنایی خاصی داشته باشد.

4. نکات نگارشی: طبق قواعد نگارشی، واژه "شهیر" در وسط یا انتهای جمله نوشته می‌شود و به صورت جداگانه از واژه‌های دیگر بیان می‌شود.

به‌عنوان مثال:

• "او یکی از دانشمندان شهیر تاریخ علم است."
• "این بنای تاریخی توسط یک معمار شهیر طراحی شده است."

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه "شهیر" به شیوه‌ای درست و مؤثر در نگارش و گفتار استفاده کنید.

البته! در اینجا چند مثال برای استفاده از کلمه "شهیر" در جملات مختلف آورده شده است:

1. این نویسنده به خاطر آثارش در ادبیات فارسی، بسیار شهیر است.
2. شهر شیراز به فرهنگ و تاریخ شهیرش معروف می‌باشد.
3. او در دنیای علم و تحقیقات به عنوان یک دانشمند شهیر شناخته می‌شود.
4. این نقاشی متعلق به یک هنرمند شهیر است که آثارش در موزه‌های بزرگ جهان به نمایش گذاشته شده‌اند.
5. تاریخچه این کاخ به دوران قاجاریه برمی‌گردد و به خاطر زیبایی‌اش شهیر است.

امیدوارم این جملات برای شما مفید باشد!