شوفر

کلمه «شوفر» در زبان فارسی به معنای راننده، به ویژه رانندهٔ خودروهای عمومی مانند تاکسی و اتوبوس به کار می‌رود. در زیر، برخی از قواعد و نکات نگارشی مربوط به کلمه «شوفر» آورده شده است:

1. نحوه نگارش:

   • کلمه «شوفر» به صورت «شوفر» نوشته می‌شود و نیازی به نوشتن آن به شکل‌های دیگری چون «شوفر» یا «شوفر» نیست.

2. تلفظ:

   • تلفظ این کلمه به شکل «شُوفر» (با تأکید بر «ش») است.

3. جمع‌سازی:

   • جمع این کلمه به شکل «شوفرها» است.

4. کاربرد در جملات:

   • «شوفر تاکسی همیشه به موقع به محل کارش می‌رسد.»
   • «شوفر اتوبوس باید مجوز ویژه داشته باشد.»

5. مخاطب‌پذیری:

   • این کلمه بیشتر در محاوره و متن‌های غیررسمی استفاده می‌شود و ممکن است در متون ادبی یا رسمی به کلمات دیگر چون «راننده» ترجیح داده شود.

6. اسامی خاص:

   • به طور کلی، باید توجه داشت که «شوفر» یک کلمهٔ عمومی است و به افراد خاصی اشاره نمی‌کند، مگر اینکه در متن خاصی به یک فرد خاص صحبت شود.
7. سایر نکات:
   • در نگارش متن‌های رسمی و علمی، بهتر است از کلمات استانداردتر و غیر محاوره‌ای استفاده شود.

با رعایت این نکات می‌توانید از کلمه «شوفر» به درستی و به طور مؤثر استفاده کنید.

1. شوفر تاکسی به سرعت مسافران را به مقصد رساند و همه را خوشحال کرد.
2. شوفر اتوبوس با دقت و احتیاط در خیابان‌های شلوغ رانندگی می‌کند.
3. شوفر مینی‌بوس پس از پایان ساعت کارش، از دوستانش دعوت کرد تا با هم به یک کافه بروند.