کلمه "شیخ کبیر" یک اصطلاح است که معمولاً به یک شخصیت معنوی یا مذهبی با مرتبه یا مقام بالا اشاره دارد. در نگارش صحیح این ترکیب، باید به چند نکته توجه کنید:

1. تلفظ و املای درست: "شیخ" به معنای یک عالم یا استاد در علوم دینی و "کبیر" به معنی بزرگ یا عظیم است. املای آن‌ها باید درست باشد.

2. علامت‌گذاری: اگر این کلمه در جملات دیگر به کار می‌رود، لازم است از علائم نگارشی مناسب (مانند ویرگول و نقطه) استفاده شود.

3. استفاده از حرف بزرگ: در مواقعی که "شیخ کبیر" به عنوان یک عنوان خاص یا نام مشخص به کار می‌رود، ابتدا باید با حرف بزرگ نوشته شود: "شیخ کبیر".

4. نحوه استفاده در جمله: در متن‌های مختلف، باید توجه کرد که این ترکیب ممکن است به عنوان اسم خاص یا صفت به کار رود و بنابراین باید با بافت جمله سازگار باشد.

5. هجا و تلفظ: در نوشتن می‌توان به استفاده از ویرگول برای تفکیک این دو واژه توجه داشت، مثلاً "شیخ، کبیر".

با رعایت این نکات، می‌توان از این ترکیب در نوشتار فارسی بهره برد.