کلمه "صبوح" در زبان فارسی به معنای صبح زود یا صبحانه است و در متون ادبی و شاعری هم کاربرد دارد. در اینجا به برخی از قواعد فارسی و نگارشی مرتبط با کلمه "صبوح" اشاره می‌شود:

1. نحوه نوشتن: کلمه "صبوح" به صورت جدا یا با دیگر کلمات ترکیب می‌شود. به عنوان مثال: "صبوح زود" یا "صبوحی خوش".

2. قید زمان: این کلمه معمولاً برای اشاره به زمان صبح و آغاز روز استفاده می‌شود. به همین خاطر در جملات زمان دار به کار می‌رود.

3. تطابق در زبان محاوره و نوشتار: در نوشتار رسمی و ادبی، می‌توان از "صبوح" به عنوان یک واژه فاخر و ادبی استفاده کرد. همچنین در زبان محاوره، معمولاً از کلمات رایج‌تری مانند "صبح" استفاده می‌شود.

4. استفاده در اشعار و نثرهای ادبی: "صبوح" به‌ویژه در اشعار شاعران معروف مانند حافظ و مولانا اتفاق می‌افتد و به نوعی حال و هوای خاصی را به متن می‌بخشد.

5. آوای کلمه: در استفاده از "صبوح"، آوای آن نیز می‌تواند در تنوع به کار رفته در شعر تأثیرگذار باشد.

به طور کلی، "صبوح" یک کلمه با بار معنایی غنی در ادبیات فارسی است که می‌تواند به اشکال مختلف در جملات و عبارات به کار رود.

1. صبح روز جمعه، هوای شهر آرام و دلپذیر بود و من در حال نوشیدن چای صبوح نشسته بودم.
2. پس از یک شب طولانی، با صدای پرندگان و نغمه‌های صبوحی، روز جدیدی آغاز شد.
3. در دل طبیعت، دور از هیاهوی شهر، لحظه‌هایی صبوح و دلنشین را تجربه کردیم.