کلمه "ضجر" در زبان فارسی به معنای خستگی، رنج، و زحمت است و معمولاً در متون ادبی و شعر به کار می‌رود. برای استفاده صحیح از این کلمه و رعایت قواعد نگارشی، به نکات زیر توجه کنید:

1. نحوه نوشته شدن: کلمه "ضجر" با حرف "ض" شروع می‌شود و به صورت صحیح باید با تمام حروف و علامت‌های لازم نوشته شود.

2. جایگاه در جمله: "ضجر" معمولاً به عنوان اسم به کار می‌رود و می‌تواند فاعل یا مفعول واقع شود. به عنوان مثال:

   • "او از ضجر و خستگی رنج می‌برد."
   • "ضجر او را به شدت آزار می‌داد."

3. استفاده از مترادف‌ها: ممکن است به جای "ضجر" از واژه‌های مترادفی مثل "خستگی"، "رنج" یا "آزار" استفاده کنید. انتخاب مناسب بستگی به زمینه‌ی جمله و نوع متن دارد.

4. توجه به معنا: قبل از استفاده از این کلمه، مطمئن شوید که معنا و زمینه‌ی آن با مطالب دیگر تطابق دارد.

5. نگارش شعری: در شعرها، ممکن است از "ضجر" به عنوان قافیه یا مفهوم زیباایی بخواهید استفاده کنید.

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه "ضجر" به طور صحیح و مؤثر در نوشتار خود استفاده کنید.

1. در روزهای بارانی و بدون فعالیت، احساس ضجر به سراغم می‌آید و تمایل دارم هر چه زودتر از خانه بیرون بروم.
2. او با ضجر به تقویم خیره شده بود و منتظر بود تا تعطیلات فرابرسند.
3. ضجر ناشی از تکرار مداوم کارها باعث شد که تصمیم بگیرد یک سفر کوتاه به طبیعت داشته باشد.