طبال

کلمه "طُبّال" در زبان فارسی به معنای کسی است که طبل می‌زند، به‌ویژه در مراسم یا جشن‌ها. برای نگارش صحیح و قواعد مربوط به این کلمه، به نکات زیر توجه کنید:

1. املا: کلمه "طُبّال" با حرف "ط" شروع می‌شود و بعد از آن حرف "ب" و سپس حرف "ا" و در انتها "ل" قرار دارد. حروف این کلمه به صورت زیر است: ط - ب - ا - ل

2. نکات نگارشی:

   • اگر کلمه "طبال" در متن به صورت سرفصل یا عنوان آمده است، با حرف اول بزرگ نوشته می‌شود: "طبال".
   • در جملات، اگر کلمه به‌طور خاص و برای اشاره به یک شخص یا عنوان استفاده شود، می‌توان آن را با استفاده از ویرگول یا دیگر علامت‌های نگارشی، جدا کرد.

3. ترکیبات و اشتقاق‌ها:

   • از این کلمه می‌توان معانی دیگری نیز ساخت. به‌عنوان مثال، "طبل" به معنای ساز و "طبالی" به معنای مرتبط با طبل یا مربوط به طبال.

4. توجه به قواعد صرف و نحو:

   • این کلمه می‌تواند در جملات با توجه به قواعد صرف و نحو زبان فارسی تغییر کند. به‌عنوان مثال: "طُبّال‌ها" (جمع) و "طُبّالِ معروف" (نعته).
5. استفاده در جملات:
   • مثال: "در جشن، طُبّال‌ها با نواختن طبل، فضای شادی را ایجاد کردند."

به‌طور کلی، استفاده صحیح از کلمه "طُبّال" در جملات و توجه به قواعد نگارشی می‌تواند به انتقال درست معنا و مفهوم کمک کند.

1. در جشن تولد، برادر کوچک‌ترم به عنوان طبال گروه موسیقی حضور داشت و همه را شگفت‌زده کرد.
2. صدای طبال در مراسم عروسی، حال و هوای شاد و جشن را دوچندان کرده بود.
3. او به عنوان یک طبال ماهر، در کنسرت‌های مختلفی در سطح کشور شرکت کرده است.