طوق

کلمه "طوق" در زبان فارسی به معنای حلقه، گردن‌بند، یا حلقه‌ای است که به دور چیزی قرار می‌گیرد. در مورد قواعد نگارشی و استفاده از این کلمه، می‌توان به نکات زیر اشاره کرد:

1. رایج بودن در زبان: کلمه "طوق" به طور معمول در متون ادبی و رسمی و همچنین در گفتار محاوره‌ای بکار می‌رود.

2. موجودیت شکل‌های مختلف: این کلمه می‌تواند به صورت مفرد و جمع (طوق‌ها) استفاده شود. جمع آن به شکل خاصی در متون کمتر دیده می‌شود.

3. سایر کاربردها: "طوق" می‌تواند در متون توصیفی، استعاره‌ای و حتی در اشعار پارسی به کار رود. برای مثال، طوق ممکن است به عنوان نمادی از زیبایی یا محدودیت استفاده شود.

4. جداسازی کلمات: در جمله‌سازی، کلمات مرتبط با "طوق" باید به درستی از یکدیگر جدا شوند و در صورت نیاز به استفاده از حروف اضافه یا قیدها، باید به قواعد نحوی دقت شود.

5. نکات نگارشی: در نوشتار، مطمئن شوید که کلمه "طوق" به درستی و با املای صحیح نوشته شده باشد. همچنین، هنگام استفاده در جمله، باید به دیگر اجزاء جمله توجه کرد تا معنا به درستی منتقل شود.

به عنوان مثال:

• "طوق زرین بر گردن شاه بود."
• "گلی که در طوق چمن شکوفا شده، دل‌ربا است."

در کل، توجه به قواعد نگارشی و دقت در نحوه کاربرد این کلمه می‌تواند به ارتقای کیفیت نوشتار کمک کند.

1. طوق زیبای طلا که بر گردن دخترک بود، در نور خورشید می‌درخشید.
2. چوپان به دور گردن گوسفندش طوقی گذاشت تا بتواند آن را به راحتی شناسایی کند.
3. در مراسم عروسی، عروس با طوقی از گل‌های تازه به زیباترین شکل ممکن تزئین شده بود.