ظهر

در زبان فارسی، کلمه "ظهر" به معنای نیمروز یا وسط روز است و در جملات مختلف ممکن است به اشکال گوناگونی مورد استفاده قرار گیرد. در اینجا چند نکته و قاعده نگارشی مربوط به این کلمه آورده شده است:

1. استفاده از "ظهر" به عنوان اسم:

   • "ظهر" به عنوان یک اسم زمان، معمولاً بدون نیاز به حروف اضافی به کار می‌رود.
   • مثال: "وی در ظهر به خانه آمد."

2. نحوه نوشتن زمان:

   • هنگام اشاره به زمان خاص، می‌توان به همراه "ظهر" از قید زمان استفاده کرد.
   • مثال: "ظهر روز یکشنبه" یا "ظهر امروز".

3. قید زمان:

   • "ظهر" می‌تواند با قیدهای زمان دیگر ترکیب شود.
   • مثال: "ظهر زود" یا "ظهر دیر".

4. مضاف و مضاف‌الیه:

   • اگر "ظهر" به عنوان مضاف به کار برود، باید به قوانین مضاف و مضاف‌الیه توجه کرد.
   • مثال: "کتاب ظهر من" (مضاف: ظهر، مضاف‌الیه: من).
5. نکات نگارشی:
   • "ظهر" به عنوان یک کلمه فارسی، باید به شکل صحیح و بدون اعراب‌گذاری نوشته شود مگر در متن‌های خاص که نیاز به اعراب‌گذاری باشد.
   • همچنین توجه به فاصله‌ها و علامت‌گذاری در جملات نیز مهم است.

با رعایت این نکات، استفاده از کلمه "ظهر" در جملات فارسی به شکل صحیح و مؤثر انجام می‌شود.

1. در ظهر گرم تابستان، سایه درختان بهترین مکان برای استراحت است.
2. ظهر روز جمعه معمولاً خانواده‌ها دور هم جمع می‌شوند و ناهار مفصلی می‌خورند.
3. صدای زنگ ساعت در ظهر به من یادآوری کرد که وقت استراحت فرا رسیده است.