عددی

در زبان فارسی، قواعد مربوط به استفاده از عددها و نگارش آن‌ها به شرح زیر است:

1. عدد نویسی:

   • در فارسی، برای نوشتن عددها معمولا از اعداد فارسی (۰، ۱، ۲، ۳، ۴، ۵، ۶، ۷، ۸، ۹) استفاده می‌شود.
   • همچنین می‌توان از اعداد لاتین (0، 1، 2، 3، 4، 5، 6، 7، 8، 9) نیز استفاده کرد، به ویژه در متون علمی و تکنیکی.

2. تعداد عددها:

   • در جملات، اگر عددهای ۱ تا ۱۰ باشد، معمولاً از نوشتن اعداد به صورت کلمه‌ای (یک، دو، سه و ...) استفاده می‌شود. برای اعداد بزرگ‌تر، می‌توان از اعداد نوشتاری استفاده کرد.

3. استفاده از عدد به عنوان صفت:

   • وقتی یک عدد به عنوان صفت برای توصیف یک اسم به کار می‌رود، معمولاً بعد از اسم می‌آید، مانند: "دو کتاب" یا "پانزده نفر".

4. فاصله و نشانه‌گذاری:

   • در فارسی، معمولاً بین عدد و واحد آن (مثل متر، کیلوگرم و ...) یک فاصله (Space) بدون نقطه گذاشته می‌شود.
   • همچنین باید توجه داشت که هنگام نوشتن درصد، علامت درصد بعد از عدد و بدون فاصله می‌آید، مثلاً «۲۰٪».

5. اعداد ترکیبی:

   • در مواقعی که اعداد ترکیب می‌شوند (مثلا: صد و بیست و پنج) معمولاً به صورت کلمه‌ای نوشته می‌شوند.

6. اعداد در متن:

   • اگر در متن‌های رسمی یا ادبی نیاز به نظم و قاعده‌مندی بیشتری باشد، می‌توان به جای عدد، آن را به صورت کلمه‌ای نوشت. مثلاً «هزار» به جای «1000».
7. قواعد خاص برای تاریخ و زمان:
   • هنگام اشاره به تاریخ و زمان، معمولاً اعداد به کلمه‌ای نوشته می‌شوند: "سی‌ام اردیبهشت".

با رعایت این قواعد، می‌توان نگارش عددی را به صورت صحیح انجام داد.