در زبان فارسی، قواعد مربوط به استفاده از عددها و نگارش آن‌ها به شرح زیر است:

1. عدد نویسی:

   • در فارسی، برای نوشتن عددها معمولا از اعداد فارسی (۰، ۱، ۲، ۳، ۴، ۵، ۶، ۷، ۸، ۹) استفاده می‌شود.
   • همچنین می‌توان از اعداد لاتین (0، 1، 2، 3، 4، 5، 6، 7، 8، 9) نیز استفاده کرد، به ویژه در متون علمی و تکنیکی.

2. تعداد عددها:

   • در جملات، اگر عددهای ۱ تا ۱۰ باشد، معمولاً از نوشتن اعداد به صورت کلمه‌ای (یک، دو، سه و ...) استفاده می‌شود. برای اعداد بزرگ‌تر، می‌توان از اعداد نوشتاری استفاده کرد.

3. استفاده از عدد به عنوان صفت:

   • وقتی یک عدد به عنوان صفت برای توصیف یک اسم به کار می‌رود، معمولاً بعد از اسم می‌آید، مانند: "دو کتاب" یا "پانزده نفر".

4. فاصله و نشانه‌گذاری:

   • در فارسی، معمولاً بین عدد و واحد آن (مثل متر، کیلوگرم و ...) یک فاصله (Space) بدون نقطه گذاشته می‌شود.
   • همچنین باید توجه داشت که هنگام نوشتن درصد، علامت درصد بعد از عدد و بدون فاصله می‌آید، مثلاً «۲۰٪».

5. اعداد ترکیبی:

   • در مواقعی که اعداد ترکیب می‌شوند (مثلا: صد و بیست و پنج) معمولاً به صورت کلمه‌ای نوشته می‌شوند.

6. اعداد در متن:

   • اگر در متن‌های رسمی یا ادبی نیاز به نظم و قاعده‌مندی بیشتری باشد، می‌توان به جای عدد، آن را به صورت کلمه‌ای نوشت. مثلاً «هزار» به جای «1000».
7. قواعد خاص برای تاریخ و زمان:
   • هنگام اشاره به تاریخ و زمان، معمولاً اعداد به کلمه‌ای نوشته می‌شوند: "سی‌ام اردیبهشت".

با رعایت این قواعد، می‌توان نگارش عددی را به صورت صحیح انجام داد.

1. عددی که روی تخته نوشته‌ام، تاریخ امتحان را نشان می‌دهد.
2. برای حل معادله، باید عددی صحیح را پیدا کنیم.
3. در همه‌ی مسابقات، هر شرکت‌کننده به یک عددی برای شناسایی خود نیاز دارد.