عذار

کلمه "عذار" در زبان فارسی به معنای صورت یا چهره است و به طور خاص به زیبایی و لطافت چهره اشاره دارد. در نگارش و قواعد فارسی، توجه به چند نکته مهم در مورد این کلمه و استفاده از آن وجود دارد:

1. نوشتار صحیح: همیشه باید کلمه "عذار" را به همین شکل و بدون اشتباه تایپی بنویسید.

2. نکات دستوری:

   • "عذار" یک اسم مؤنث است، بنابراین در جملاتی که با این کلمه به عنوان فاعل یا مفعول استفاده می‌شود، باید به صورت مؤنث فعل و صفت‌ها سازگار باشند.
   • مثلاً "عذار زیباست" یا "این عذار زیبایی دارد".

3. استفاده در شعر و ادب:

   • کلمه "عذار" معمولاً در اشعار و نثرهای فاخر به کار می‌رود و بیشتر در توصیف زیبایی و جذابیت چهره‌ها و درون‌مایه‌های عاشقانه و عارفانه استفاده می‌شود.
   • شاعران بزرگی مانند حافظ و سعدی از این کلمه در اشعار خود استفاده کرده‌اند.
4. قواعد نگارشی:
   • در نوشتار خود به استفاده از فاصله مناسب و رعایت علائم نگارشی (نقطه، ویرگول و ...) در جملاتی که این کلمه در آن به کار رفته است، توجه کنید.
   • مثلاً: "چهره‌اش مانند عذار سپید و شفاف است."

با رعایت این نکات می‌توانید به درستی و زیبایی از کلمه "عذار" در نوشتار خود استفاده کنید.

1. عذار زیبا و دل‌فریبی که در آستانهٔ درختان در پرتو آفتاب می‌درخشید، همه را مجذوب خود کرده بود.
2. در پیاده‌رو، عذاری با موهای بلند و چهره‌ای معصوم در حال قدم زدن بود که توجه هر عابری را جلب می‌کرد.
3. شعرهایی که دربارهٔ عذار نوشته شده‌اند، همواره به زیبایی و لطافت آن‌ها اشاره دارند.