کلمه "عرش نفسی" ترکیبی از دو واژه "عرش" و "نفس" است. در زبان فارسی، برای نگارش درست و قواعد مرتبط با این ترکیب، نکات زیر می‌تواند مورد توجه قرار گیرد:

1. جدا نویسی یا خوابنداری:

   • اگر "عرش" و "نفس" به عنوان یک ترکیب مستقل مورد استفاده قرار گیرند، باید توجه داشت که در برخی متون ممکن است آنها را جدا بنویسند ("عرش نفس") و در برخی دیگر ممکن است به عنوان یک عبارت واحد ("عرش نفسی") تعبیر شود. در این حالت باید به معنای کلی و سیاق جمله توجه کرد.

2. معنا و کاربرد:

   • "عرش" به معنای آسمان، بلندا، یا مقام والایی است و "نفس" به معنای جان، روح یا خود انسان. به همین ترتیب "عرش نفسی" می‌تواند به معنای موقعیت یا مقام روح انسانی در نظر گرفته شود، که می‌تواند معانی عمیق و فلسفی داشته باشد.

3. قواعد نگارشی:

   • در نوشتار formal (رسمی)، بهتر است از واژه‌ها و ترکیبات به طور صحیح و با دقت استفاده شود. این شامل نگارش صحیح حروف و استفاده از نشانه‌های نگارشی مناسب است.
   • به عنوان مثال، در جمله "عرش نفسی در بالای وجود انسان است"، واژه‌ها باید به درستی و به صورت کامل نوشته شوند.
4. نحوه اشکال‌گذاری:
   • در نوشتار ادبی ممکن است از "عرش نفسی" در اشعار و نثرهای زیبایی استفاده شود که به توصیف زیبایی‌ها و معانی عمیق مرتبط با وجود انسان و الهیات می‌پردازد.

در نهایت، برای هر متن خاص لازم است تا به سیاق و موضوع آن توجه شود و بر اساس آن نگارش صورت گیرد.