کلمه "عشوه‌گر" یک واژه مرکب است که به معنای کسی است که به طور خاص و با ناز و عشوه رفتار می‌کند. در نگارش و کاربرد این واژه، لازم است به نکات زیر توجه کنید:

1. نوشتن با همزه: در فارسی، "عشوه‌گر" به صورت "عشوه‌گر" نوشته می‌شود و همزه به عنوان حرف اول "عشوه" در این کلمه حفظ می‌شود.

2. نکته نگارشی: این کلمه باید به صورت جدا نوشته شود: "عشوه‌گر" و نه "عشوه‌گر" (بدون خط تیره).

3. صرف و نحو: کلمه "عشوه‌گر" یک اسم است و معمولاً در جملات به عنوان فاعل یا مفعول به کار می‌رود. مثلاً:

   • "او یک عشوه‌گر است."
   • "عشوه‌گرها همیشه توجه دیگران را جلب می‌کنند."

4. جمع‌سازی: در حالت جمع، این کلمه به صورت "عشوه‌گران" تبدیل می‌شود. مثلاً:

   • "عشوه‌گران در مهمانی به خوبی خود را نشان دادند."
5. محتوای مثبت و منفی: توجه داشته باشید که استفاده از "عشوه‌گر" ممکن است بار معنایی مثبت یا منفی داشته باشد بسته به محتوای جمله و زمینه‌ای که در آن قرار می‌گیرد.

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه "عشوه‌گر" به درستی و به طور مؤثر در نوشتار فارسی خود استفاده کنید.