کلمه "عفر" به معنای خاک یا غبار در زبان فارسی است و در برخی متون ادبی و شعرها به کار می‌رود. در اینجا چند نکته درباره‌ی قواعد فارسی و نگارشی مرتبط با این کلمه آورده شده است:

1. نقطه‌گذاری: در جملاتی که کلمه "عفر" به کار می‌رود، باید به نقطه‌گذاری توجه شود. اگر "عفر" در انتهای جمله باشد، باید پس از آن نقطه، و در صورت استفاده در داخل جمله، باید به قواعد نگارشی دیگر توجه کرد.

2. جمع‌سازی: کلمه "عفر" به صورت جمع به کار نمی‌رود و به همین صورت قابل استفاده است. مثلاً نمی‌توان "عفری" یا "عفرها" به کار برد.

3. مفاهیم وابسته: در متون شرعی یا ادبی که کلمه "عفر" به معنی خاک یا غبار به کار رفته، ممکن است مفاهیم عمیق‌تری نیز مدنظر باشد. بنابراین، در تحلیل متنی که این کلمه در آن به کار رفته، باید به بافت و زمینه‌ی کلمه نیز توجه شود.

4. توجه به املا: املای کلمه "عفر" باید به دقت رعایت شود. توجه به حروف و نگارش صحیح آن اهمیت دارد.

5. استفاده در شعر و ادبیات: کلمه "عفر" معمولاً در اشعار فارسی به معنای خاک و غبار به کار می‌رود و به زیبایی تصویرسازی و مفهوم‌سازی در ادبیات کمک می‌کند.

در کل، مهم است که در استفاده از هر واژه‌ای به قواعد زبانی و زیبایی‌شناسی آن توجه شود، به‌ویژه در متون ادبی.