alamuddin sanjar |

علم الدین سنجر

معنی: علم الدین سنجر. [ ع َ ل َ مُدْ دی س َ ج َ ] (اِخ ) (امیر...) وی حاکم و مدافعقلعه ٔ رَحْبة واقع در سرحد شام ، در ساحل راست فرات ،بین عانة و رقة بود. در سال 702 هَ . ق . وقتی غازان ایلخانی در راه خود برای حمله به شام و مصر، به قلعه ٔ رحبه رسید امیر علم الدین مذکور را باطاعت خواند. وی به این عذر که چون رحبه سرحد شام است و با تسلیم آن رخنه در ارکان مسلمانان خواهد افتاد و تسلیم کننده ٔ آن به خیانت منسوب خواهد شد، از واگذاری رحبه خودداری کرد و به غازان قول داد که اگر او به تسخیر شام موفق شود از سپردن آن امتناع نورزد. غازان هم عذر اورا مقبول شمرده از سر رحبه گذشت . (از تاریخ مفصل ایران ، مغول ص 276) (از حبیب السیر چ خیام ج 3 ص 155).

... ادامه

255 | 0

نمایش تصویر

اطلاعات بیشتر واژه

آواشناسی:

منبع: لغت‌نامه دهخدا

معادل ابجد: 548

شمارگان هجا:

دیگر زبان ها

انگلیسی

alamuddin sanjar

عربی

ألام الدين سانجار

تشریح نگارش (هوش مصنوعی)

کلمه "علم الدين سنجر" به چند نکته نگارشی و قواعدی نیاز دارد:

تفکیک کلمات: "علم الدين" یک ترکیب است که به معنای "علم دین" می‌باشد و به درستی به صورت جدا از "سنجر" نوشته می‌شود.
استفاده از حروف بزرگ: در نوشتار رسمی، نویسه‌های آغازین اسامی باید با حروف بزرگ نوشته شوند. بنابراین، باید به صورت "علم الدین سنجر" نوشته شود.
زبان و ادبیات: در صورتی که در متن تاریخی یا ادبی از این نام استفاده می‌شود، باید به بافت تاریخی آن توجه کرد و از نظر ادبیات فارسی آن را مناسب جلوه دهیم.
نگارش صحیح: توجه به دستور زبان فارسی و اصول نگارشی در جملات، مانند استفاده صحیح از ویرگول، نقطه و ... همچنین باید در نظر گرفته شود.

نتیجه‌گیری: شکل صحیح نگارشی این ترکیب در متن‌ها و نوشته‌های فارسی به این صورت است: "علم الدین سنجر" و باید در بافت مناسب و زیر نظر قواعد نگارشی استفاده شود.

فرم ورود

آدرس بخش انتخاب شده

رویداد ها - امتیازات

زیر مجموعه ها

سوالات متداول