کلمه «عمد» در زبان فارسی به معنای «خواست» و «اراده» است و به طور خاص به معنای انجام دادن کاری با قصد و نیت است. این واژه همچنین به مفهوم «عمدی» و «غیر عمدی» نیز در زبان فارسی به کار می‌رود. در زیر به برخی از قواعد و نکات نگارشی مرتبط با استفاده از کلمه «عمد» اشاره می‌شود:

1. فعل مناسب: معمولاً کلمه «عمد» با افعالی چون «داشتن»، «انجام دادن»، «مرتکب شدن» و ... به کار می‌رود. به عنوان مثال: «او کارش را با عمد انجام داد.»

2. ترکیب‌های معنایی: «عمد» گاهی در ترکیب با واژه‌های دیگر به کار می‌رود، مثلاً «عمدی» به معنای «با عمد» یا «از روی نیت».

3. نگارش درست: هنگام نوشتن، اطمینان حاصل کنید که از املای صحیح «عمد» استفاده می‌کنید و از اشتباهاتی مانند «عمده» که به معنی «اکثریت» یا «مقدار زیاد» است، پرهیز کنید.

4. روابط معنایی: «عمد» معمولاً به موضوعاتی اشاره دارد که در آن‌ها نیت و قصد در انجام یک عمل مطرح است. در جملاتی که این کلمه به کار می‌رود، باید به وضوح نشان داده شود که عمل انجام شده با قصد بوده است.

5. جملات پرسشی و منفی: در جملات پرسشی یا منفی که شامل «عمد» می‌شوند، ساختار جمله باید از لحاظ معنایی درست باشد. مثلاً: «آیا او این کار را عمدی انجام داده است؟» یا «این عمل عمدی نبود.»

با رعایت این نکات، می‌توانید به درستی از کلمه «عمد» در نگارش خود استفاده کنید.

1. او عمدًا از تصمیم خود صرف‌نظر کرد تا به دوستانش کمک کند.
2. فروشنده عمده‌فروشی کالاهای خود را با قیمت‌های مناسب‌تر ارائه می‌دهد.
3. به نظر می‌رسد که او عمدی برای نادیده گرفتن مشکلات موجود در این پروژه ندارد.