عناد

کلمه «عناد» در زبان فارسی به معنای دشمنی، لجاجت و مخالف‌خوانی است. در اینجا برخی از قواعد نگارشی و دستوری مربوط به استفاده از این کلمه را بررسی می‌کنیم:

1. نحوه نوشتن:

• کلمه «عناد» با «ع» و «ن» و «ا» و «د» نوشته می‌شود.
• املای این کلمه به همین شکل ثابت است و توجه به حروف آن ضروری است.

2. جنس:

• کلمه «عناد» یک اسم مذکر است.

3. صرف و نحوه کاربرد:

• «عناد» می‌تواند در جملات به‌صورت فاعل، مفعول یا حال (قید) به کار برود.
• نمونه: «او در برابر پیشنهادهای منطقی عناد می‌ورزد.»

4. جمع:

• جمع «عناد» به صورت «عَنان» یا «عنود» می‌تواند بیان شود، هرچند که از جمع لغت به صورت «عناد» به تنهایی نیز استفاده می‌شود.

5. ترکیب‌ها:

• می‌توان از کلمه «عناد» به همراه دیگر واژه‌ها ترکیب‌هایی ساخت. به عنوان مثال:
  • عناد شخصی
  • عناد سیاسی

6. استفاده در جملات:

• مثال‌های کاربردی:
  • «عناد او باعث شد که مذاکرات با شکست مواجه شود.»
  • «برای پیشرفت هیچ‌گاه نباید به عناد و لجاجت دامن زد.»

7. نکات نگارشی:

• در نوشتن متون رسمی، توجه به معنی و مفهوم کلمه و سازگاری آن با سایر عناصر جمله حائز اهمیت است.
• دقت کنید که کلمه در بافت جمله به درستی و معنی‌دار استفاده شود.

با رعایت این نکات، می‌توانید به خوبی از کلمه «عناد» در نوشتار و گفتار خود استفاده کنید.

1. علی با وجود تمام دلایل منطقی، همچنان در برابر پیشنهادات دوستانش با عناد رفتار کرد.
2. عناد و لجبازی در تصمیم‌گیری‌های مهم، می‌تواند به نتایج غیرمنتظره‌ای منجر شود.
3. معلم تلاش کرد تا با توضیحات بیشتر، عناد دانش‌آموزانی که مخالفت می‌کردند را کاهش دهد.