عنایت

کلمه «عنایت» در زبان فارسی به معنی توجه و رأفت است و معمولاً در متون رسمی و ادبی استفاده می‌شود. در ادامه برخی از نکات نگارشی و زبانی مرتبط با این کلمه بیان می‌شود:

1. نحوه نوشتار: کلمه «عنایت» به صورت صحیح باید به همین شکل نوشته شود و از نوشتن آن به شکل‌های نادرست خودداری شود.

2. نوع کلمه: «عنایت» به عنوان یک اسم (ن اسم خاص) به کار می‌رود و می‌تواند به صورت اسم نکره و شناخته شده استفاده شود.

3. ترکیب‌ها: می‌توان «عنایت» را با دیگر واژه‌ها ترکیب کرد، مانند «عنایت خاص» یا «عنایت الهی».

4. کاربرد در جملات:

   • به عنوان موضوع جمله: «عنایت شما همیشه شامل حال بنده بوده است.»
   • به عنوان مفعول: «من از عنایت شما بسیار سپاسگزارم.»

5. قید و صفت: می‌توان از صفات و قیدهای مختلف برای توصیف «عنایت» استفاده کرد، مانند «عنایت ویژه»، «عنایت خدایی» و غیره.

6. نکات معنایی: حتماً باید توجه داشت که «عنایت» معمولاً معنایی مثبت دارد و به نوعی از توجه خاص اشاره دارد.

با رعایت این نکات، می‌توان از کلمه «عنایت» به شکلی صحیح و مؤثر در نوشتار و گفتار خود استفاده کرد.

1. خداوند همیشه بر بندگانش عنایت خاصی دارد و در سختی‌ها کنارشان است.
2. مدیر پروژه با عنایت به نیازهای تیم، منابع بیشتری را در اختیار آنان قرار داد.
3. در مراسم تقدیر از دانش‌آموزان، معلم با عنایت ویژه‌ای از تلاش‌های آنان قدردانی کرد.