عوز

کلمه "عوز" در زبان فارسی به معنای بیماری یا ناتوانی است. برای استفاده صحیح از این کلمه و نگارش آن، می‌توان به موارد زیر توجه کرد:

1. راهنمای نگارشی:

   • کلمه "عوز" به تنهایی می‌تواند به عنوان اسم استعمال شود. مثلاً: "او به عوز مبتلا است."
   • استفاده در جملات: در جملات مختلف می‌توانید این کلمه را به کار ببرید، مانند "عوز باعث ضعف عمومی بدن می‌شود."

2. اشتقاق و صرف:

   • کلمه "عوز" در فارسی به عنوان یک اسم، عموماً به حالت مفرد و جمع استفاده می‌شود. جمع آن به صورت "عوزها" یا "عوزهای" استفاده می‌شود.
   • برای ساخته‌های ترکیبی، به طور مثال می‌توان "عوز عصبی" یا "عوز حاد" را به کار برد.
3. نکات نگارشی:
   • به عنوان یک اسم، این کلمه باید با حروف کوچک نوشته شود، مگر اینکه در ابتدای جمله قرار گیرد.
   • توجه به تاکید و لحن جملات می‌تواند بر نحوه بیان این کلمه تأثیر بگذارد.

با رعایت این نکات می‌توانید کلمه "عوز" را به درستی در نوشته‌های خود به کار ببرید.

1. در روزهای گرم تابستان، عوز آب باعث شد که باغ‌های روستا پژمرده شوند.
2. در زمان‌های قدیم، عوز مواد غذایی باعث بروز قحطی‌های شدید در برخی مناطق می‌شد.
3. پزشک به بیمار گفت که عوز ویتامین‌ها می‌تواند بر سیستم ایمنی او تأثیر منفی بگذارد.