عیان

کلمه "عَیّان" (با معنای واضح و آشکار) در زبان فارسی دارای موارد خاصی از قاعده‌های نگارشی و گرامری است. در زیر به برخی از نکات مربوط به این کلمه اشاره می‌شود:

1. نحوه نوشتن: کلمه "عَیّان" با حرف عین و حرف یاء به شکل‌های مختلفی نوشته می‌شود؛ به صورت "عَیّان" یا "عَیان" (بدون تنوین) بسته به متن و سیاق به کار رفته. شکل صحیح آن "عَیّان" است.

2. مشتقات: این کلمه ممکن است در ساخت واژه‌های مشتق به کار رود؛ مثلا: عیان‌گر، عیان‌سازی و...

3. نوع کلمه: "عَیّان" اسم است و در جملات به‌عنوان فاعل، مفعول، و یا حال به‌کار می‌رود.

4. استفاده در جملات: این کلمه به‌معنای «آشکار» و «واضح» است و معمولاً در جملات به‌منظور بیان وضوح و نمایان بودن یک موضوع استفاده می‌شود.

   • مثال: حقیقت عیان است و نیاز به توضیح ندارد.
5. قواعد تلفظ: در صحبت کردن، توجه به اصول تلفظ صحیح این کلمه و تکیه بر هجای مناسب اهمیت دارد.

به طور کلی، رعایت این نکات کمک می‌کند تا در نگارش و گفتار خود از کلمه "عَیّان" به‌درستی استفاده کنید.

1. حقیقت ماجرا به‌تدریج برای همه عیان شد و دیگر کسی نمی‌توانست آن را پنهان کند.
2. احساساتش نسبت به او به‌قدری عیان بود که هیچ کس نمی‌توانست آن را نادیده بگیرد.
3. وضع مالی خانواده‌اش به شکلی عیان در رفتار و لباس‌هایشان نمایان بود.