غربت زده

کلمه "غربت زده" ترکیبی است که از دو بخش "غربت" و "زده" تشکیل شده است. در زیر به بررسی قواعد نگارشی و زبانی مرتبط با این کلمه می‌پردازیم:

1. نوشتار:

   • این کلمه به صورت دو واژه‌ای نوشته می‌شود و باید بین "غربت" و "زده" فاصله وجود داشته باشد. درست است که در برخی از موارد می‌توان این ترکیب را به صورت یک واژه نوشت (به صورت "غربت‌زده")، اما در زبان فارسی، نگارش با فاصله بیشتر متداول است.

2. معنا:

   • "غربت" به معنای دوری از وطن و تنهایی در جایی غیر از زادگاه است و "زده" به معنای تحت تأثیر قرار گرفتن یا دچار حالتی شدن است. بنابراین "غربت زده" به معنای دچار غربت و تنهایی شدن یا کسی است که تحت تأثیر غربت قرار گرفته است.

3. نحوه استفاده:

   • این کلمه معمولاً برای توصیف حالتی عاطفی و روانی به کار می‌رود و می‌تواند به صورت صفت یا اسم به کار رود. به عنوان مثال:
     • "او در دیار غربت زنده است."
     • "غربت‌زده بودن حس تلخی را به همراه دارد."

4. هم‌نشینی:

   • "غربت زده" می‌تواند با صفت‌ها و قیدهای مختلف ترکیب شود، مانند "غربت زده و غمگین" یا "غربت زده و بی‌خانمان".
5. قید و صفات:
   • توجه به بکارگیری قیدها و صفت‌های مرتبط با این کلمه می‌تواند بر غنای نگارش بیفزاید. به عنوان مثال: "او احساس غربت زده‌ای دارد که زندگی را برایش دشوار کرده است."

به طور کلی، "غربت زده" واژه‌ای است با بار معنایی خاص که به تنهایی حالتی عاطفی و روانی را منتقل می‌کند.