در زبان فارسی، کلمه "غرض‌آمیز" به معنای داشتن قصد و نیت مشخص یا به تعبیر دیگر، با هدف خاصی به کار برده می‌شود. این کلمه به لحاظ نگارشی و گرامری دارای قواعد خاصی است:

1. نوشتار صحیح: "غرض‌آمیز" باید با همزه و با کسره زیر همزه نوشته شود. به این معنا که اگر به دنبال نوشتار رسمی و صحیح هستید، باید به این نکته توجه کنید که همزه در کلمه قرار گیرد.

2. اجزاء کلمه: این کلمه از دو بخش "غرض" و "آمیز" تشکیل شده است. "غرض" به معنای هدف یا نیت است و "آمیز" به معنای داشتن ویژگی یا صفت است.

3. نوع کلمه: "غرض‌آمیز" به عنوان یک صفت به کار می‌رود و معمولاً برای توصیف یک عمل، رفتار یا گفتار استفاده می‌شود که دارای نیت خاص است.

4. استفاده در جملات: برای استفاده از این کلمه در جمله، می‌توان به این شکل عمل کرد:

   • این رفتار او غرض‌آمیز به نظر می‌رسد.
   • سخنان او در این جلسه کاملاً غرض‌آمیز بود.
5. معانی مشابه: واژه‌های مشابهی که ممکن است به جای "غرض‌آمیز" استفاده شوند، شامل "مقصددار" یا "نیت‌دار" هستند، اما "غرض‌آمیز" بیشتر بار منفی دارد و معمولاً به نیت‌های سوء اشاره می‌کند.

با توجه به این موارد، می‌توانیم از "غرض‌آمیز" در جملات مختلف به درستی و با رعایت قواعد نگارشی استفاده کنیم.