غنوده

کلمه «غنوده» در زبان فارسی به معنای خوابیده یا استراحت کرده است. این کلمه به صورت صفت و اسم در جملات استفاده می‌شود. در زیر برخی از نکات نگارشی و زبانی مربوط به این کلمه را بررسی می‌کنیم:

1. استفاده در جملات:

   • به عنوان صفت: «او غنوده در آغوش مادرش است.»
   • به عنوان اسم: «غنوده در باغ خوابیده بود.»

2. نحو: این واژه می‌تواند به عنوان صفت یا اسم در جمله قرار گیرد و با فعل‌های مختلف همراه شود.

3. تلفظ: تلفظ صحیح این کلمه /ɡhonuːde/ است.

4. نکات نگارشی:

   • حتماً به نقطه‌گذاری‌ها توجه کنید.
   • در جمله‌های توصیفی می‌توانید از قیدهایی مثل «به آرامی» یا «دلپذیر» همراه با این کلمه استفاده کنید.

5. معنا و مفهوم:

   • «غنوده» در ادبیات فارسی به صورت نمادین می‌تواند به مفهوم آرامش، سکوت و یا آسودگی خاطر نیز اشاره داشته باشد.
6. ماضی و مضارع:
   • در جملات ماضی: «او غنوده بود.»
   • در جملات مضارع: «او غنوده است.»

استفاده صحیح از این کلمه به غنای نوشته‌های شما کمک می‌کند و بر زیبایی زبان‌تان می‌افزاید.

1. در دل شب‌های پاییز، غنوده‌های دلپذیر همراه با صدای باران خواب را به آغوش می‌کشیدند.
2. او در غنوده‌ای عمیق فرو رفته بود و خواب‌های شیرینی را تجربه می‌کرد.
3. غنوده‌ی بچه‌ها در تخت‌هایشان به مانند صحنه‌ای زیبا از آرامش و بی‌خیالی بود.