ghiasuddin |

غیاث الدین

معنی: غیاث الدین . [ ثُدْ دی ] (اِخ ) (ملک ...) ابن رکن الدین ، یا فخرالدین . چهارمین از ملوک کرت . وی پس ازملک فخرالدین و قتل محمدبن سام به فرمان اولجایتو حکومت هرات و اسفزار و فراه و سیستان و غور و غرجستان را یافت ، ولی کمی بعد با برادرش علاءالدین اختلاف پیدا کرد و به حمایت اولجایتو به اردو رفت . خدابنده وی را محترم داشت و در سال 707 هَ . ق . به هرات برگرداند، و او در مراجعت غور و خیسار و اسفزار را نیز تحت امر خود درآورد. امرای خراسان که از بسط قدرت او خشنود نبودند او را پیش خدابنده به سرکشی متهم ساختند وایلخان او را به اردو خواست و تا سال 715 هَ . ق . رخصت مراجعت به هرات نداد، و چون به هرات برگشت با طایفه ٔ نیکودری و سایر مخالفان به جنگ پرداخت و چند قلعه از قلاع خراسان و سیستان را فتح کرد. پس از آن در سال 721 هَ . ق . پسر خود ملک شمس الدین محمد را در هرات گذاشته به زیارت مکه رفت . و همین ملک غیاث الدین است که امیر چوپان را که به وی پناهنده شده بود کشت ، و در 728 هَ . ق . به دربار ابوسعید آمد ولی به علت نفوذ بغداد خاتون چندان مورد التفات واقع نشده به هرات برگشت ، و سال بعد یعنی 729 هَ . ق . مرد. امیر حسینی از شعرا و عرفای معروف از معاصران ملک غیاث الدین بود. (از تاریخ مغول چ 2 صص 377 - 379). و رجوع به معجم الانساب زامباور ج 2 ص 382 و قاموس الاعلام ترکی شود.

... ادامه

547 | 0

نمایش تصویر

اطلاعات بیشتر واژه

آواشناسی:

منبع: لغت‌نامه دهخدا

معادل ابجد: 1606

شمارگان هجا:

دیگر زبان ها

انگلیسی

ghiasuddin

تشریح نگارش (هوش مصنوعی)

کلمه "غیاث‌الدین" به عنوان یک نام خاص و علمی در زبان فارسی، دارای قواعد خاص نگارشی و گرامری است. در زیر به برخی از این قواعد اشاره می‌شود:

فاصله‌گذاری: در نگارش این گونه نام‌ها، معمولاً به جای استفاده از فاصله میان اجزاء، از علامت «تَخفیف» یا «وصل» استفاده می‌شود. بنابراین، "غیاث‌الدین" به این صورت درست است و باید به این شکل نوشته شود.
استخوان‌بندی کلمه: "غیاث" به معنی یاری و مدد است و "الدین" به معنی دین یا مذهب است. بنابراین، مجموع این دو به معنای "یاری‌دهنده دین" است. این نوع ترکیب در زبان فارسی رایج است و اغلب نام‌های اسلامی و مذهبی به همین شکل ترکیب می‌شوند.
حروف بزرگ و کوچک: در آغاز کلمات باید حروف بزرگ استفاده شود. بنابراین "غیاث‌الدین" با "غ" بزرگ و "د" بزرگ نوشته می‌شود.
نحو و صرف: در جملات فارسی، این اسم معمولا به عنوان اسم علم و خاص استفاده می‌شود و نیاز به صرف و تهییج ندارد.
نحوه تلفظ: در تلفظ صحیح، باید به تشدید بر روی حروف و تلفظ درست هر جزء توجه شود.

با رعایت این قواعد، می‌توانید از نام "غیاث‌الدین" به درستی در نوشتار و گفتار خود استفاده کنید.

فرم ورود

آدرس بخش انتخاب شده

رویداد ها - امتیازات

زیر مجموعه ها

سوالات متداول