فاحش

کلمه "فاحش" در زبان فارسی به معنای «زیاد، بزرگ، و غیرقابل قبول» در زمینه‌هایی مانند خطا، رفتار یا تخلف به کار می‌رود. این کلمه در متون ادبی و رسمی نیز به‌کار می‌رود و دارای قواعد خاصی در نگارش و استفاده است.

۱. معنی و دلالت:

• «فاحش» معمولاً به خطاهایی اطلاق می‌شود که به شدت ناپسند یا بسیار بزرگ هستند.

۲. کاربرد:

• در جملات: می‌توان این کلمه را در جملات به‌صورت زیر استفاده کرد:
  • خطای فاحش در بررسی‌ها باعث شد تا نتایج نادرستی به دست آید.
  • رفتار فاحش او باعث تأسف همه شد.

۳. قواعد نگارش:

• هجی و نوشتار: کلمه "فاحش" به صورت صحیح با "ف" و "ح" و "ش" نوشته می‌شود.
• با کلمات دیگر: می‌تواند با کلمات دیگری ترکیب شود، مثلاً: "فاحش‌ترین"، "فاحشه" (در معانی متفاوت)، و در صفت‌های دیگر نیز می‌تواند به کار رود.
• نکته: در نگارش رسمی و ادبی، شیوه‌ی استفاده از این کلمه باید با دقت باشد و به موقعیت اجتماعی و فرهنگی مخاطب توجه شود.

۴. مثال‌های بیشتر:

• سخن گفتن درباره‌ی خطای فاحش در تاریخ یک کشور نیازمند دقت نظر و بررسی دقیق است.
• در بسیاری از جوامع، رفتارهای فاحش به شدت محکوم می‌شود.

استفاده از «فاحش» در متن‌ها و جملات فارسی نیاز به توجه به سیاق موضوع و نوع مخاطب دارد.

1. رفتار او در مهمانی، به قدری فاحش بود که همه مهمان‌ها را شوکه کرد.
2. تفاوت قیمت‌ها در این دو فروشگاه، فاحش و غیرمنصفانه به نظر می‌رسید.
3. گزارش‌های جدید نشان می‌دهند که نادیده گرفتن حقوق بشر در این کشور، فاحش و غیرقابل قبول است.