فراخ بال

کلمه "فراخ بال" در زبان فارسی به معنای شخص یا موجودی است که دارای بال‌های وسیع و بزرگ باشد، معمولاً به پرندگان اشاره دارد. برای نوشتن و به کارگیری این واژه، توجه به نکات زیر مفید است:

1. نحو و صرف:

   • "فراخ" به معنی وسیع و بزرگ است و صفتی برای "بال" به شمار می‌رود. بنابراین، در جملات باید به کارکرد صفت و موصوف توجه کنید.

2. نحوه نوشتار:

   • این کلمه به صورت جدا نوشته می‌شود: "فراخ بال". جدا نوشتن این دو واژه به حفظ معنی دینی و ادبی کمک می‌کند.

3. استفاده در جملات:

   • می‌توانید از این عبارت در توصیف پرندگان، موجودات افسانه‌ای یا حتی به صورت مجازی برای بیان آزادی و گسترش استفاده کنید. مثلاً:
     • "پرنده‌ای با فراخ بال در آسمان پرواز می‌کرد."
     • "اندیشه‌های او به مانند فراخ بالی بود که در آسمان آزادی پرواز می کرد."

4. نکات نگارشی:

   • به همخوانی و تناسب واژگان توجه کنید. همچنین می‌توانید از نشانه‌های نگارشی مانند ویرگول و نقطه در جملات استفاده کنید تا اثر شخصیت مورد نظر را بیشتر convey کنید.
5. معانی مجازی:
   • این عبارت می‌تواند به معنای آزادی و گشایش نیز به کار برود. مثلاً: "فراخ بال بودن در دنیای آزاد اهمیت زیادی دارد."

به طور کلی، "فراخ بال" یک عبارت زیبایی است که می‌توان آن را در زمینه‌های مختلف ادبی و هنری به کار برد.

1. پرنده‌ای با فراخ بال در آسمان آبی به پرواز درآمد و زیبایی طبیعت را به نمایش گذاشت.
2. در باغ وحش، بازدیدکنندگان با شگفتی به پرنده‌ای با فراخ بال نگاه کردند که با لطافت روی درختان نشسته بود.
3. طوفان شدیدی آمده بود، اما پرنده‌ای با فراخ بال به راحتی با پرواز خود از میان بادهای تند عبور کرد.