فطرس

کلمه "فطرس" در زبان فارسی به صورت زیر قواعد نگارشی و قواعد دستوری خاصی دارد:

1. اسم خاص: "فطرس" به عنوان یک اسم خاص شناخته می‌شود، به ویژه در متون دینی و ادبی. این اسم معمولاً به عنوان نام یک فرشته یا موجود خاص به کار می‌رود.

2. نقطه‌گذاری: در نوشتار، این کلمه به صورت کامل و بدون اختصار نوشته می‌شود و نیازی به نقطه‌گذاری خاصی ندارد.

3. نوشتار دقیق: در نوشتن این کلمه باید به املا و نگارش صحیح آن توجه شود. به عنوان مثال، نوشتن آن به صورت "فتورس" نادرست است.

4. تلفظ: تلفظ آن به صورت "فَطْرَس" با تأکید بر حرف "ط" است.

5. استفاده در جملات: وقتی از این کلمه در جملات استفاده می‌شود، باید به قرینه‌های معنایی و سیاق جمله توجه کرد. به عنوان مثال: "فطرس در داستان‌های اسلامی به عنوان فرشته‌ای عظیم‌الجثه معرفی شده است."

6. ساختار زبانی: این کلمه در سامانه زبانی فارسی به هیچ پسوند یا پیشوندی نیاز ندارد و به صورت مستقل به کار می‌رود.

در کل، "فطرس" به عنوان یک اسم خاص در متون مذهبی و فرهنگی جایگاه ویژه‌ای دارد و باید با دقت و به درستی در متن‌ها استفاده شود.