کلمه "قابل انبساط" یک ترکیب صفت و اسم است که به معنای چیزی است که قابلیت انبساط یا گسترش دارد. برای نوشتن و استفاده درست از این ترکیب در زبان فارسی، به نکات زیر توجه کنید:

1. قواعد املایی:

   • کلمه "قابل" به معنای "توانایی داشتن" است و باید به صورت صحیح نوشته شود.
   • "انبساط" به معنی "گسترش" یا "افزایش حجم" است و باید به دقت املای آن رعایت شود.

2. نشانه گذاری:

   • در صورت استفاده در جملات، توجه به جایگاه آن در جمله و کاربرد مناسب نشانه‌ها الزامی است. به عنوان مثال: "این ماده قابل انبساط است."

3. مورد استفاده:

   • این ترکیب معمولاً در متون علمی، فنی و صنعتی به کار می‌رود. بنابراین، استفاده از آن در این زمینه‌ها اهمیت دارد.

4. هماهنگی واژه‌ها:

   • اگر این ترکیب در جملات بزرگ‌تر یا توصیفی به کار می‌رود، باید به هماهنگی میان واژه‌ها توجه شود: "موادی که قابلیت انبساط دارند..."
5. نکات دستوری:
   • توجه به قواعد دستوری زبان فارسی برای جمله‌بندی صحیح و حفظ ساختار جمله مهم است. برای مثال، در جملات سؤالی یا منفی، نحوه استفاده از این ترکیب ممکن است متفاوت باشد.

در مجموع، استفاده صحیح از "قابل انبساط" نیاز به رعایت قواعد املایی، دستوری و نگارشی دارد.