قراء

کلمه "قرآء" به معنای قاریانِ قرآن و جمع کلمه "قاری" استفاده می‌شود. در زبان فارسی و نگارش آن، نکات زیر در استفاده از این کلمه و قواعد مربوط به آن قابل توجه هستند:

1. نحوه املاء: دقت کنید که "قرآء" به صورت صحیح نوشته شود. در فارسی، معمولاً از املاء عربی آن استفاده می‌شود، یعنی "قراء".

2. جمع و مفرد: "قاری" به عنوان مفرد و "قراء" به عنوان جمع به کار می‌رود. هر دو کلمه در متون دینی و ادبی کاربرد دارند.

3. فعل و صفات: وقتی در جملات از این کلمه استفاده می‌شود، لازم است که فعل و صفات بر اساس جمع بودن آن تغییر یابند. مثلاً "قراء قرآن را..." به جای "قاری قرآن را...".

4. آوای هجایی: در بیان مطالب به این کلمه، بهتر است به تلفظ صحیح و توجه به حروف اضافی عربی، مانند "ق" و "أ"، توجه شود.

5. استفاده در متن: در متون نظم و نثر جدی و ادبی فارسی، این واژه معمولاً به مفهومی والا و محترم به کار می‌رود.

6. نکته‌های نگارشی: به علامت‌های نگارشی توجه کنید؛ برای مثال، در پایان جملات، اگر این کلمه در میانه جمله قرار دارد، جایگاه آن باید با سایر عناصر زبانی هماهنگ باشد.

استفاده از "قراء" در متون مذهبی، ادبی، و فرهنگی می‌تواند نشان‌دهنده احترام به قاریان قرآن و امور مرتبط با آن باشد.

1. قراء قرآن در ماه رمضان بیشتر از هر زمان دیگری توجه می‌شوند.
2. گروهی از قراء با صدای زیبا در محفل قرائت قرآن حاضر شدند.
3. قراء مشهور عربی، هر ساله در مسابقات بین‌المللی قرائت قرآن شرکت می‌کنند.