کلمه "قرمطی" در زبان فارسی به معنای پیروان مذهب قرمطی‌ها است که در قرون اولیه اسلامی در منطقه‌هایی نظیر ایران و عراق زندگی می‌کردند. در نوشتار و نگارش این واژه به چند نکته توجه شود:

1. نوشتار صحیح: کلمه "قرمطی" به این شکل و با همین نگارش نوشته می‌شود و باید از بکار بردن اشکالات املایی پرهیز کرد.

2. تلفظ: تلفظ این کلمه به صورت "qarmaṭi" است و به حروف الفبا مرتب می‌شود.

3. قواعد استفاده:

   • اسم خاص: "قرمطی" می‌تواند به عنوان اسم خاص به کار برود، مانند: «قرمطیان» یا «قرمطی‌ها» که به گروهی از مردم اشاره دارد.
   • صفات: می‌تواند در قالب صفت نیز استفاده شود، مانند: «افکار قرمطی» یا «تحریکات قرمطی».
4. نکات نگارشی:
   • معمولاً در متون رسمی و ادبی، کلمه "قرمطی" باید با دقت و در جایگاه مناسب آن به کار رود.
   • توجه به مفهوم واقعی کلمه در متن که ممکن است بار معنایی خاصی داشته باشد.

در نهایت، برای استفاده از کلمه "قرمطی" توجه به بافت متن و مفهوم کلی بسیار مهم است تا ارتباط معنایی صحیح برقرار شود.

1. در تاریخ اسلام، فرقه قرمطی به خاطر عقاید متفاوت و اقدام‌های انقلابی‌اش شناخته شده است.
2. بسیاری از مردم در دوران قرمطی‌ها نگران وضعیت اقتصادی و اجتماعی جامعه بودند.
3. حملات قرمطی‌ها به کعبه در قرن دهم میلادی، واکنش‌های زیادی را در دنیای اسلام برانگیخت.