عبارت "قضای حاجت" یکی از اصطلاحات زبان فارسی است که به معنای برآوردن نیاز یا درخواست کسی به کار می‌رود. در بررسی قواعد نحوی و نگارشی این عبارت، می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

1. ترکیب واژگان:

   • "قضا" به معنای انجام یا حکم و "حاجت" به معنای نیاز یا ضرورت است. بنابراین، ترکیب این دو به معنای انجام دادن نیازها یا برآورده کردن خواسته‌ها است.

2. نوشتار:

   • واژه‌ها باید به صورت پیوسته و بدون انتساب خاصی به یکدیگر نوشته شوند. به عبارت دیگر، "قضای حاجت" به همین صورت و با فاصله بین کلمات نوشته می‌شود.

3. استفاده در جملات:

   • این عبارت معمولاً در جملات رسمی یا ادبی به کار می‌رود. مثلاً: "او به زیارت رفت تا قضای حاجت کند."

4. نحو:

   • در دستور زبان، "قضای" صفت و "حاجت" مفعول است. لذا می‌توان گفت که "قضا" به معنای برآورده کردن حاجت است و به این ترتیب "حاجت" تحت تأثیر "قضا" قرار می‌گیرد.
5. گرامر:
   • این عبارت معمولاً به دلیل معنای ضمنی‌اش به صورت جملات اسمی و خبری به کار می‌رود.

به طور کلی، "قضای حاجت" یک اصطلاح رایج در زبان فارسی بوده و به دقت و درستی در نگارش و استفاده از آن توجه بسیار مهمی دارد.