کلمه "قلاوز" در زبان فارسی به معنی "خیلی دندانه دار" یا "پراز دندانه" به کار می‌رود. این کلمه به‌طور خاص در محاوره‌های عامیانه استفاده می‌شود و به مفهوم پیچیدگی یا شلوغی اشاره دارد.

قواعد نگارشی و استفاده از کلمه "قلاوز":

1. نحوه نوشتن: کلمه "قلاوز" به همین صورت و بدون تغییر نوشته می‌شود.

2. علائم نگارشی: در جملات، مانند سایر کلمات، باید توجه کرد که از علائم نگارشی مناسب استفاده شود. برای مثال:

   • "این موها خیلی قلاوز شده‌اند."

3. تلفظ: در نوشتارها، باید به تلفظ صحیح کلمه توجه شود. در بعضی از گویش‌ها ممکن است تلفظ متفاوتی داشته باشد.

4. استفاده در جملات: این کلمه معمولاً در جملات توصیفی یا توصیف وضعیت به کار می‌رود. به عنوان مثال:

   • "این نقاشی قلاوز است و نمی‌توان به راحتی جزئیات آن را مشاهده کرد."

5. توجه به سبک نگارش: در نوشتارهای رسمی، بهتر است از کلمات و تعبیرات رسمی‌تر استفاده شود، مگر اینکه در متنی خاص از جملات محاوره‌ای استفاده کنید.

6. ترکیب با دیگر کلمات: می‌توان "قلاوز" را با سایر صفات یا قیدها ترکیب کرد تا معنی دقیق‌تری حاصل شود. مثال:
   • "درختان قلاوز و شلوغ باغ، زیبایی خاصی به این مکان داده‌اند."

با رعایت این نکات می‌توانید از کلمه "قلاوز" به درستی و به شیوه‌ای مناسب در متن‌های فارسی استفاده کنید.

1. در دست‌ساخت‌های سنتی، استفاده از قلاوز برای ایجاد اتصالات محکم بسیار رایج است.
2. قلاوزهایی که در تعمیرات لوازم خانگی استفاده می‌شوند، به ما کمک می‌کنند تا با اطمینان بیشتری کار را انجام دهیم.
3. هنرمندان محلی برای ساخت زیورآلات خود از قلاوزهای دست‌ساز استفاده می‌کنند که زیبایی خاصی به محصولاتشان می‌بخشد.