قنوط

کلمه "قنوط" در زبان فارسی به معنای یأس و ناامیدی است. در استفاده از این کلمه و نگارش مربوط به آن، نکات زیر قابل توجه است:

1. معنی و مفهوم: قنوط به معنای یأس از رحمت یا توجه خداوند است و معمولاً در متون دینی و ادبیات عرفانی به کار می‌رود.

2. استفاده در جملات: زمانی که می‌خواهید از کلمه "قنوط" در جملات استفاده کنید، توصیه می‌شود به تناسب متن، واژه‌های دیگر را نیز به کار ببرید. به عنوان مثال: "عدم ایمان و قنوط انسان را به سوی ناامیدی می‌کشاند."

3. ترکیب‌های معمول: این کلمه معمولا در ترکیب با واژه‌هایی همچون "قنوط از رحمت"، "قنوط به خدا" و «قنوط و ناامیدی» مورد استفاده قرار می‌گیرد.

4. نوشتار: مانند سایر کلمات فارسی، کلمه "قنوط" باید با رعایت قواعد نوشتاری و املایی نوشته شود.

5. آوردن مثال: در ادبیات فارسی، قنوط ممکن است در اشعار و نثرهای مختلف به کار رود، به طور مثال: "مبادا که قنوط در دل او راه یابد."

با رعایت این نکات، می‌توان به شکل درست و مؤثر از کلمه "قنوط" در نوشتار استفاده کرد.

1. پس از سال‌ها تلاش بی‌نتیجه، احساس قنوط به سراغش آمد و دیگر امیدی به تحقق آرزوهایش نداشت.
2. قنوط به دل، انسان را از حرکت باز می‌دارد و باید همیشه به یاد داشته باشیم که امید به آینده مهم‌ترین عامل پیشرفت است.
3. او با سخنرانی‌های انگیزشی خود سعی کرد قنوط را از دل حاضرین دور کند و به آنها یادآوری کند که هر مشکل حلی دارد.