قول

کلمه "قول" در زبان فارسی به معنای وعده یا سخن است و می‌توان آن را در ترکیب‌های مختلف به کار برد. در زیر به برخی قواعد و نکات نگارشی مرتبط با این کلمه اشاره می‌شود:

1. نوشتار و املای صحیح:

   • کلمه "قول" با "ق" شروع می‌شود و به "ل" ختم می‌شود. از نظر املایی یکی از کلمات ساده زبان فارسی است و از نظر تلفظ به صورت "گول" تلفظ نمی‌شود.

2. کاربرد در جملات:

   • می‌توان از "قول" در جملات به عنوان اسم استفاده کرد: "من قول می‌دهم که به تو کمک کنم."
   • ممکن است به عنوان فعل نیز در برخی ساختارها به کار رود، مانند: "او قولش را فراموش کرده است."

3. ترکیب‌ها:

   • "قول دادن": به معنای وعده دادن است. مثال: "من تا فردا به تو قول می‌دهم."
   • "قول و قرار": به معنای توافق و قرارداد است. مثال: "ما همه چیز را طبق قول و قرارها پیش خواهیم برد."

4. نکات نگارشی:

   • زمانی که "قول" در ابتدای جمله قرار می‌گیرد، باید با حرف بزرگ شروع شود: "قول من این است که ...".
   • در انتهای جمله و بعد از فعل، می‌توان از نقطه برای پایان جمله استفاده کرد: "او قول می‌دهد."
5. معنی و مفهوم:
   • "قول" به معنای وعده‌ و تعهدی است که فردی به فرد دیگر می‌دهد. در متون حقوقی و ادبی نیز ممکن است به کار رود.

با رعایت این نکات می‌توان در نوشتار و بیان خود از کلمه "قول" به طور صحیح و مناسب استفاده کرد.

1. من به دوستم قول دادم که در روز تولدش یک هدیه خاص برایش تهیه کنم.
2. او همیشه به خودش قول می‌دهد که هر روز حداقل یک ساعت کتاب بخواند.
3. والدینم از من خواسته‌اند که به قول‌هایی که می‌دهم، عمل کنم تا بتوانند به من اعتماد کنند.