کاردگر

در زبان فارسی، کلمه "کاردگر" به معنای فردی است که در زمینهٔ کارهای ساختمانی و ساخت و ساز فعالیت می‌کند. این واژه ترکیبی از "کار" و "دگر" است که معنای "دست" نیز به آن اضافه می‌شود. در نوشتار و استفاده از کلمه "کاردگر" رعایت برخی قواعد نگارشی و زبانی ضروری است:

1. نگارش صحیح: کلمه "کاردگر" باید به صورت صحیح و بدون غلط‌های املایی نوشته شود.

2. احترام به واژه‌ها: در نوشتار رسمی، به ویژه در متون علمی و اداری، ضروری است که از واژه‌های مناسب و رسمی استفاده شود.

3. استفاده از کلمات هم‌معنی: در صورت نیاز به تنوع در نگارش، می‌توان از واژه‌های هم‌معنی مانند "کارگر" یا "سازنده" در بعضی زمینه‌ها استفاده کرد، اما باید توجه داشت که به لحاظ معنایی ممکن است تفاوت‌هایی وجود داشته باشد.

4. نحوه استفاده در جملات: کلمه "کاردگر" می‌تواند در جملات مختلف به کار رود، مثلاً:

   • "کاردگران در پروژه‌های ساختمانی نقش مهمی ایفا می‌کنند."
   • "این کاردگر مهارت‌های خاصی در ساخت و ساز دارد."
5. نکات گرامری: در جملات، "کاردگر" می‌تواند به عنوان اسم فاعل یا مفعول به کار رود و باید با توجه به قاعده‌های گرامری، مطابق با فعل و دیگر اجزای جمله، صرف و نصب شود.

با رعایت این نکات، می‌توان در متون خود به خوبی از کلمه "کاردگر" استفاده کرد.

1. کاردگر ماهر با دستان توانای خود، بنای زیبا را به اتمام رساند.
2. در روزهای بارانی، کاردگرهایی که در پروژه‌های ساخت و ساز مشغول بودند، باید به سرعت کار خود را پیش می‌بردند.
3. او به عنوان یک کاردگر، همیشه به جزئیات کارش توجه خاصی داشت و از هیچ تلاشی برای رضایت مشتری دریغ نمی‌کرد.