کلمه "کر" در زبان فارسی معانی و کاربردهای متفاوتی دارد و می‌تواند به اشکال مختلف مورد استفاده قرار گیرد. در ادامه به برخی از قواعد و نکات نگارشی مربوط به این کلمه اشاره می‌کنم:

1. مفهوم کلمه:

   • "کر" به معنای "ناشنوا" است.
   • همچنین در برخی موارد به معنای "عدم شنیدن" نیز استفاده می‌شود.

2. نوع کلمه:

   • "کر" به عنوان صفت به کار می‌رود.
   • این کلمه می‌تواند در ترکیبات مختلف هم کاربرد داشته باشد.

3. قواعد صرف و نحو:

   • در جملات می‌توان از "کر" به صورت صفت برای توصیف افراد استفاده کرد. مثلاً: "او فردی کر است."
   • همچنین می‌توان از آن به عنوان قید در جملات استفاده کرد: "او به خاطر کر بودنش نتوانست صدا را بشنود."

4. نکات نگارشی:

   • حتماً در نوشته‌ها دقت کنید که از "کر" در معانی درست و متناسب با موقعیت استفاده شود.
   • اجتناب از به کار بردن این کلمه به صورت توهین‌آمیز و بی‌احترامی به افراد ناشنوا بسیار مهم است.

5. استفاده در ترکیبات:

   • می‌توان "کر" را در ترکیباتی مانند "کر و لال" (برای اشاره به فردی که هم ناشنوا و هم لال است) استفاده کرد.
6. ملاحظات فرهنگی:
   • در نگارش و صحبت درباره افراد ناشنوا، باید حساسیت‌های فرهنگی و اجتماعی را در نظر گرفت و به عنوان یک قاعده، از زبان و اصطلاحات محترمانه استفاده کرد.

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه "کر" به درستی و با احترام در نوشتار و گفتار خود استفاده کنید.

1. او به دلیل نداشتن شنوایی، از بچگی کر بود و به همین خاطر با دنیا ارتباط خاصی داشت.
2. در جلسه‌ی صبحگاهی، صدای زنگ مدرسه به قدری بلند بود که برخی از دانش‌آموزان به شوخی گفتند که معلم‌ها هم ممکن است کر شوند!
3. وقتی به او گفتم که باید صحیح و دقیق صحبت کند، به شوخی گفت: "چطور می‌خواهید من درست صحبت کنم اگر همه می‌گویند کر هستم؟"