کوتاه دست

کلمه «دست» در زبان فارسی، یک اسم است و قواعد نگارشی و نحوی خاص خود را دارد. در زیر به چند نکته مهم در مورد این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نکته صرفی:

   • «دست» به عنوان یک اسم، می‌تواند مفرد یا جمع باشد. جمع آن «دست‌ها» است.

2. مواضع کاربرد:

   • «دست» می‌تواند به معنای عضو بدن (دست انسانی) باشد و همچنین در ترکیب‌های مختلف به کار رود. مثلاً: «دست راست»، «دست چپ»، «دست کمک» و ...

3. قواعد نگارشی:

   • زمانی که «دست» در جمله به کار می‌رود، باید به مورد استعمال آن توجه کرد. مثلاً:
     • «دست من سرد است.»
     • «او دستش را شست.»

4. استفاده از ویرگول و نقطه:

   • در جملاتی که کلمه «دست» به‌عنوان یک عنصر در فهرست یا توصیف به کار می‌رود، نیاز به ویرگول برای تفکیک موارد وجود دارد.
   • مثال: «او دستش، پایش و قلبش را در اختیار ما گذاشت.»
5. نکته‌های نحوی:
   • "دست" می‌تواند به عنوان فاعل، مفعول یا متعلق به حرف جر در جمله استفاده شود.
   • مثال: «دست من روی میز است.» (مخصوصاً در حالت حرف جر)

با توجه به این نکات و قواعد، شما می‌توانید به راحتی از کلمه «دست» در جمله‌ها و نوشتارهای خود استفاده کنید.

1. او همیشه با یک لباس کوتاه دست به مهمانی‌ها می‌رود و توجه همه را جلب می‌کند.
2. در فصل تابستان، لباس‌های کوتاه دست گزینه‌ای عالی برای راحتی و خنکی هستند.
3. معلم به دانش‌آموزان گفت که در روز تحویل پروژه‌ها، از لباس‌های کوتاه دست استفاده کنند تا احساس راحتی بیشتری داشته باشند.