کوتاهی

کلمه "کوتاهی" در زبان فارسی به معنای نبود طول یا کمبود طول است و همچنین می‌تواند به نقص یا کمبود در معنای دیگر نیز اشاره داشته باشد. در این‌جا به برخی از نکات نگارشی و قواعد مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نحوه نوشتن: کلمه "کوتاهی" به صورت "کوتاهی" نوشته می‌شود و نیازی به هیج ویرگول یا نشانه خاصی ندارد.

2. نقش دستوری: "کوتاهی" به عنوان اسم به کار می‌رود و می‌توان آن را به عنوان فاعل، مفعول یا مضاف‌الیه در جملات استفاده کرد.

3. ساختار استفاده: می‌توانید از این کلمه در ترکیب‌های مختلف نیز استفاده کنید، مانند "کوتاهی از حد" یا "کوتاهی در عمل".

4. ماضی و مضارع: این کلمه از لحاظ زمان به صورت ماضی و مضارع به کار نمی‌رود، زیرا یک اسم است.

5. ترکیب با پسوندها: می‌توان با اضافه کردن پسوندهای مختلف به این کلمه، معانی متفاوتی ایجاد کرد. مثلاً "کوتاه‌کننده" به معنای چیزی که باعث کوتاهی می‌شود.

6. قصد و کاربرد: در استفاده از این کلمه توجه داشته باشید که باید با دقت به بافت جمله و مقصود خود از کوتاهی اشاره کنید.

با رعایت این نکات می‌توانید به درستی از کلمه "کوتاهی" در نوشتار و گفتارهای خود بهره ببرید.

1. کوتاهی در زمان باعث ایجاد استرس و فشار در کارهای روزمره می‌شود.
2. او به خاطر کوتاهی قدش همیشه در ورزش‌های گروهی به مشکل برمی‌خورد.
3. کوتاهی‌های مکرر در انجام وظایف می‌تواند به از دست دادن اعتماد افراد منجر شود.